سرشماری عمومی کشاورزی چیست؟
سرشماری کشاورزی، گردآوری اطلاعات فعالیت های مختلف کشاورزی شامل “پرورش محصولات سالانه نظیر گندم، جو، شلتوک، ذرت و …”، “پرورش محصولات دائمی نظیر پرتقال، سیب، خرما، انگور و …”، “پرورش گاو و گوساله، گوسفند و بره، بز و بزغاله، گاومیش و بچه گاومیش و شتر و بچه شتر”، “کشت محصولات گلخانه ای”، “پرورش آبزیان خوراکی شامل ماهیان گرمابی و سردابی و میگو”، “پرورش طیور”، “پرورش کرم ابریشم” و “پرورش زنبور  عسل” از بهره برداران کشاورزی است. بر اساس آخرین سرشماری که در سال 1393 اجرا شده، بیش از 4 میلیون بهره بردار کشاورزی در کشور وجود دارد که 90 درصد از بهره برداری های کشاورزی متعلق به آنها، در مناطق روستایی واقع شده است.

سابقه اجرای سرشماری عمومی کشاورزی:
در ایران تا کنون 5 سرشماری در سالهای 1352 ،1367 ،1372 ،1382 با استفاده از ابزار کاغذی و سال 1393 با استفاده از ابزار الکترونیکی “تبلت” اجرا و نتایج آن در سطح معرفی سرشماری عمومی کشاورزی 1403 کوچکترین واحد جغرافیایی ( شهر و آبادی) منتشر شده است. مقایسه سرشماری های کشاورزی در کشورها نشان می دهد که کشور ایران به لحاظ تعداد سرشماری در منطقه آسیا با 5 سرشماری جزو کشورهای پیشرو است.

اهمیت اجرای سرشماری عمومی کشاورزی:
سرشماری عمومی کشاورزی اطلاعات مهمی را از فعالیت های کشاورزی کشور در سطح کوچکترین واحد جغرافیایی ارائه می دهد که تنها با اجرای سرشماری قابل حصول است. با توجه به  فاصله گرفتن از آخرین سرشماری و تحولات سریع بخش کشاورزی، اجرای سرشماری در سال 1403 ضرورتی اجتناب ناپذیر است. برخی از دلایل دیگری که اجرای سرشماری در سال 1403 را  دو چندان می کند، به قرار زیر است:

•  مطابق ماده 3 قانون مرکز آمار ایران و ماده 10 قانون احکام دائمی برنامه توسعه کشور (بهمن 1395 )به منظور حفظ سری زمانی آمارهای بخش کشاورزی و بهنگام سازی بهره برداران کشاورزی، سرشماری یاد شده باید در پاییز سال 1403 اجرا شود.
•  مطابق توصیه سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد (FAO) سرشماری کشاورزی می بایست در بازه های زمانی حداکثر ده ساله انجام شود. در برخی از کشورها مانند آمریکا، ژاپن، چین و کانادا، سرشماری کشاورزی هر 5 سال یکبار انجام می شود.
• سرشماری عمومی کشاورزی به عنوان دومین طرح آماری بزرگ کشور و مهمترین  فعالیت آماری بخش کشاورزی است.
• اطلاعات حاصل از این سرشماری، تأمین کننده نیازهای چارچوبی و آمار پایه این بخش در سطح کوچکترین واحد جغرافیایی مورد نیاز مرکز آمار ایران، وزارت جهاد کشاورزی، سازمان های متولی تنظیم بازار، برنامه ریزان، پژوهشگران و … می باشد.
•  برای برنامه ریزی صحیح در بخش کشاورزی، نیاز به اطلاعات دقیق و بهنگام در سطح آبادی ها و شهرها است که فقط از سرشماری به دست خواهد آمد.
•  طرح های آمارگیری نمونه ای کشاورزی به ویژه طرح های خانواری و مقیاس بزرگ مانند آمارگیری های باغداری، زراعت، دامداری و طرح های ویژه حسابهای اقتصادی) مانند جدول داده ستانده) با استفاده از چارچوب سرشماری اجرا می شود. نتایج طرح های یادشده نشان می دهد تغییرات چارچوب سرشماری عمومی کشاورزی 1393 موجب افزایش خطای نمونه ای در طرح های مذکور در سالهای اخیر شده است.
•  اجرای نامنظم سرشماری موجب به هم خوردن سری زمانی مطالعات خواهد شد و پیش بینی های مبتنی بر سری زمانی را با خطا مواجه خواهد نمود.

اهداف سرشماری:

1 ) تهیه چارچوب آماری برای آمارگیری های نمونه ای
2 ) تولید اطلاعات ساختاری در سطوح جغرافیایی کوچک با قابلیت ارائه در طبقه بندی های چند بعدی
3 ) فراهم کردن سرجمع ها و اطلاعات کلی برای سنجش برآوردهای بین سرشماریها معرفی سرشماری عمومی کشاورزی 1403

طبق ماده 7  وظایف و اختیارات مرکز آمار ایران :  (قانون محرمانگی)

هر شخص ساکن ایران همچنین اتباع ایرانی مقیم خارج از کشور مکلفند به پرسش های مربوط به کلیه سرشماری ها و آمارگیری ها که توسط مرکز آمار ایران انجام  می‌شود، پاسخ صحیح دهند. آمار و اطلاعاتی که ضمن آمارگیری های مختلف از افراد و مؤسسات جمع‌آوری می‌شود، محرمانه خواهد بود و جز در تهیه آمارهای کلی و عمومی نباید مورد استفاده قرار گیرد. استفاده و مطالبه و استناد به اطلاعات جمع‌آوری شده از افراد و مؤسسات به هیچ وجه در مراجع قضائی، اداری و مالیاتی و نظایر آن مجاز نخواهد بود.

اهم اقدامات انجام شده برای اجرای سرشماری عمومی کشاورزی ۱۴۰۳

•   مطالعه و آسیب شناسی سرشماریهای گذشته
•  بررسی سرشماری های کشاورزی در کشورهای منتخب
•  تصویب اجرای سرشماری عمومی کشاورزی 1403 در شورای عالی آمار
•  اجرای مرحله اول طرح بهنگام سازی و یکپارچه سازی واحدهای کارگاهی ده فعالیت مهم بخش کشاورزی تا سطح کوچکترین واحد جغرافیایی) بهره برداریهای کشاورزی در ایران شامل واحدهای خانواری و کارگاهی است. واحدهای کارگاهی به لحاظ تعداد اندک هستند،اما سهم زیادی از تولیدات محصولات کشاورزی را به خود اختصاص داده اند.
•  استفاده از منابع اطلاع اداری و ثبتی به منظور تهیه فهرست بهره برداران کشاورزی شهرها و آبادیهای بزرگ (در حدود 18 میلیون خانوار کشور در این شهرها و آبادی ها سکونت دارند).
• استفاده از این روش، علاوه بر افزایش دقت، موجب صرفه جویی قابل ملاحظه ای در هزینه های سرشماری شده است.
•  نیازسنجی اقلام آماری (از وزارت جهاد کشاورزی و سازمان مدیریت و برنامه ریزی استانها)، بررسی و نهایی سازی اقلام
• طراحی فرم های سرشماری به دو شیوه کاغذی و الکترونیکی (ویژه تبلت)
•  تهیه و تدوین راهنمای مأمور، بازبینی، دستورالعمل های کنترل، اصلاح و استخراج و تجمیع داده ها
• مطالعه تکمیلی به منظور کاهش اقلام آماری از 700 قلم به 280 قلم و بررسی امکان استفاده از گوشی تلفن همراه شخصی به عنوان ابزار گردآوری داده ها
•  طراحی نسخه آفلاین و آنلاین نرم افزار گردآوری داده ها
•  مطالعه پوشش اینترنت تلفن همراه (همراه اول و ایرانسل) در آبادی های کشور .(بررسی ها نشان داد که فقط 30 درصد از آبادی های کشور تحت پوشش تلفن همراه قرار دارند).
•  تهیه طرح آموزش سرشماری با اولویت آموزش یکسان رده های اجرایی
•  تهیه طرح نظارت، بازشماری و تبلیغات سرشماری
•  بهنگام سازی نقشه های آماری و حوزه بندی

دریافت فایل
مصوبه شورایعالی آمار در خصوص سرشماری عمومی کشاورزی ۱۴۰۳

• نمودار سازمانی ستاد سرشماری
• نمودار سازمان اجرایی ستاد سرشماری

• بررسی سرشماری کشاورزی در کشورهای منتخب
• برنامه کشورها و توصیه های فائو برای اجرای سرشماری  کشاورزی دوره 2020
• پرسشنامه‌های سرشماری کشاورزی 12 کشور منتخب
• AGRICULTURE OF IRAN AT A GLANCE  

تعاریف و مفاهیم فعالیت‌های کشاورزی: در این سرشماری فعالیت‌های کشاورزی مورد نظر عبارتند از:  زراعت، باغداری، پرورش دام (سبک و سنگین)، کشت گلخانه‌ای، پرورش آبزیان خوراکی (ماهی و میگو)، پرورش زنبور عسل، پرورش کرم ابریشم و پرورش طیور به‌روش سنتی.

–  زراعت: در این سرشماری، منظور از زراعت، کشت و کار گیاهان سالانه در فضای باز یا زیر پوشش موقت، روی زمین زراعی، یا بین درختان باغ است. گیاهان سالانه معمولاً ساقه علفی دارند و پس از برداشت محصول، بوته آن‌ها از بین می‌رود یا این‌که قسمت‌های زیرزمینی گیاه (ریشه، پیاز و نظایر آن) برای سال بعد در زمین باقی می‌ماند. به‌عنوان مثال کشت گندم، چغندر قند، یونجه، پنبه، پیاز، زعفران، سبزیجات، حبوبات و گلایل، زراعت محسوب می‌شود.

–  باغداری: در این سرشماری، منظور از فعالیت باغداری، کشت و کار گیاهان دائمی است. احداث و نگهداری باغ میوه، باغ گل محمدی و قلمستان و خزانه این گونه محصولات در زمین و نیز زیر پوشش موقت (مانند پلاستیک) فعالیت باغداری محسوب می‌شود ولی پرورش این نوع گیاهان در داخل گلدان و سایر ظروف در این فعالیت منظور نمی‌شود. گیاهان دائمی گیاهانی هستند که غالباً تنه یا ساقه چوبی دارند و پس از برداشت محصول، تمام یا قسمتی از گیاه در زمین باقی می‌ماند و مجدداً در سال‌های بعد محصول می‌دهد. انواع درختان مثمر مانند پرتقال، هلو، انگور، بوته چای و گل محمدی و انواع درختان غیر مثمر مانند تبریزی و سپیدار، گیاهان دائمی محسوب می‌شوند.

–   پرورش دام: در این سرشماری، منظور از پرورش دام، پرورش گوسفند و بره، بز و بزغاله، گاو و گوساله، گاومیش و بچه ‌گاومیش و شتر و بچه شتر است. به گوسفند و بره و بز و بزغاله، “دام سبک” و به گاو و گوساله، گاومیش و بچه گاومیش و شتر و بچه شتر “دام سنگین” گفته می‌شود.

–  کشت گلخانه‌ای: در این سرشماری، منظور از کشت گلخانه‌ای، کشت انواع گیاهان سالانه یا دائمی است که در گلخانه‌ها انجام می‌شود. کشت گیاهان زیر پوشش موقت مانند کشت زیر پلاستیک، کشت گلخانه‌ای محسوب نمی‌شود. منظور از گلخانه، سازه‌ای است که با پایه‌های ثابت و سقف شیشه‌ای یا پوشش پلاستیکی برای تولید محصولات سالانه یا دائمی در محیط تحت کنترل از نظر حرارت، رطوبت، نور، تهویه و غیره ایجاد می‌شود.

–  پرورش ماهی و میگو: در این سرشماری، منظور از پرورش ماهی و میگو، فعالیتی است که محصول تولیدی آن “ماهی” و/ یا “میگو” خوراکی باشد.

–  پرورش زنبور عسل: در این سرشماری نگهداری انواع کندوی فعال (دارای جمعیت) از نوع جدید یا قدیم، زنبورداری یا پرورش زنبور عسل به‌حساب می‌آید.

 –   رورش کرم ابریشم: در این سرشماری ‌نگهداری کرم ابریشم به‌منظور تولید پیله، پرورش کرم ابریشم یا نوغانداری نامیده می‌شود.

 –  پرورش طیور به‌روش سنتی: در این سرشماری، منظور پرورش انواع مرغ و خروس، اردک، غاز و بوقلمون، و جوجه‌های آن‌ها است که معمولاً به‌صورت محدود و  در   محل سکونت خانوار انجام می‌شود.

خانوار معمولی: خانوار معمولی از چند نفر تشکیل می‌شود که با هم در یک اقامتگاه زندگی می‌‌کنند، با یکدیگر هم‌خرج هستند و معمولاً با هم غذا می‌خورند. بنابراین، ‌لازم نیست که اعضای یک خانوار معمولی حتماً با یکدیگر رابطه خویشاوندی داشته باشند. به عبارت دیگر خانوار معمولی لزوماً با خانواده یکی نیست. فردی که به تنهایی زندگی می‌کند نیز خانوار معمولی تلقی می‌شود.

  بهره‌برداری کشاورزی، بهره‌بردار و انواع آنها

–    بهره‌برداری کشاورزی: کلیه فعالیت‌های کشاورزی که تحت مدیریت واحدی قرار دارد، یک واحد تولیدی کشاورزی است که آن را بهره‌برداری کشاورزی می‌نامیم. این مدیریت توسط اعضای یک یا چند خانوار (اشخاص حقیقی) یا توسط یک شرکت رسمی یا مؤسسه عمومی (اشخاص حقوقی) اعمال می‌شود. در این سرشماری، اگر فعالیت‌های یک واحد تولیدی کشاورزی در محدوده چند آبادی یا شهر انجام شود، هر مجموعه واقع در محدوده یک آبادی یا شهر، یک بهره‌برداری کشاورزی تلقی می‌شود.

–    بهره‌بردارکشاورزی: شخصی است حقیقی یا حقوقی که به تنهایی یا با مشارکت دیگران، مدیریت امور بهره‌برداری کشاورزی و مسئولیت فنی و اقتصادی آن را به عهده داشته و مستقیماً در سود و زیان آن سهیم است.

–    خانوار بهره‌بردار کشاورزی: خانوار بهره‌بردار کشاورزی، خانواری است که حداقل یکی از اعضای آن بهره‌بردار کشاورزی باشد.

کدام بهره‌برداری‌ها را باید سرشماری کنید؟
  بهره‌برداری‌هایی که در یکی از گروه‌های زیر قرار می‌گیرند باید سرشماری شوند:
    –  بهره‌برداری‌هایی که در روز آمارگیری حداقل 400 متر مربع زمین زراعی دارند.
    –  بهره‌برداری‌هایی که در روز آمارگیری حداقل 200 متر مربع باغ و قلمستان دارند.
    –  بهره‌برداری‌هایی که در روز آمارگیری، دام سنگین شامل گاو و گوساله، گاومیش و بچه گاومیش و شتر و بچه شتر پرورش می‌دهند (به هر تعداد).
               –  بهره‌برداری‌هایی که در روز آمارگیری، حداقل 2 رأس دام سبک (گوسفند و بره و بز و بزغاله) پرورش می دهند.
               –  بهره‌برداری‌هایی که در روز آمارگیری گلخانه‌ دارند (به هر وسعت).
               –  بهره‌برداری‌هایی که در طول 365 روز گذشته  دارای فعالیت پرورش ماهی و میگو هستند (به هر وسعت).
               –  بهره‌برداری‌هایی که در روز آمارگیری دارای فعالیت پرورش زنبور عسل – کندوی فعال – هستند (به هر وسعت).
               –  بهره‌برداری‌هایی که در طول 365 روز گذشته دارای فعالیت پرورش کرم‌ ابریشم هستند (به هر وسعت).
               –  بهره‌برداری‌های پرورش‌دهنده طیور به روش سنتی (مرغ، خروس، اردک، غاز، بوقلمون، و جوجه‌های آن‌ها) که در روز آمارگیری حداقل 10 قطعه طیور دارند.

در این ســرشــماری بهره‌برداری‌هایی که دارای شــرایط مورد نظر حداقل در یکی از گروه‌های فوق بوده‌اند به عنوان بهره‌بردار کشاورزی شناسایی شده‌اند و اطلاعات سایر فعالیت‌های آنها، حتی اگر زیر حد نصاب‌های تعیین شده باشد، مورد پرسش قرار گرفته و نتیجه در پرسشنامه‌های مربوط ثبت شده است.

بهره‌برداری اختصاصی و شریکی

    اختصاصی: نوعی بهره‌برداری کشاورزی است که توسط اعضای یک خانوار یا توسط یک نفر بهره‌بردار به تنهایی اداره می‌شود. در تشخیص بهره‌برداری اختصاصی، مالکیت مورد نظر نیست. اگر دو یا چند بهره‌برداری کشاورزی واقع در یک آبادی یا شهر، توسط اعضای مختلف یک خانوار اداره شود، استثنائاً مجموعه آن‌ها یک بهره‌برداری اختصاصی تلقی می‌شود.

شریکی: نوعی بهره‌برداری کشاورزی است که توسط دو یا چند بهره‌بردار که عضو یک خانوار نیستند، به‌طور مشترک اداره می‌شود و فاقد شخصیت حقوقی است.
بهره‌برداری با زمین و بی‌زمین

  اگر بهره‌برداری دارای فعالیت زراعت یا باغداری دارای زمین کشـــاورزی، غیر گلخانه باشـــد بهره‌برداری با زمین و در غیر این صورت بهره‌برداری بی زمین محسوب می‌شود؛ بهره‌برداری های بی‌زمین مانند بهره‌برداری‌هایی که فقط دارای فعالیت دامداری یا کشت گلخانه‌ای هستند.

انواع بهره‌بردار
در این سرشماری برای دستیابی به بهره‌برداری‌های کشاورزی، ابتدا فهرست بهره‌برداران کشاورزی در هر آبادی یا شهر تهیه شده و به این لحاظ 4 نوع بهره‌بردار تعریف و تشخیص داده شده است:

–    خانوار معمولی ساکن
خانوارهای بهره‌بردار کشاورزی که در محدوده آبادی یا شهر محل سکونت خود دارای بهره‌برداری کشاورزی اختصاصی بوده و یا در مدیریت یک یا چند بهره‌برداری شــریکی با ســایر خانوارها مشــارکت داشــته‌اند، در این گروه قرار گرفته‌اند. این بهره‌برداران از طریق مراجعه به مکان محل سکونت در زمان سرشماری، شناسایی و فهرست می‌شوند.

–    بهره‌بردار غیر ساکن
اشخاص حقیقی که محل سکونت آنها شهر یا آبادی غیر از شهر یا آبادی محل وقوع بهره‌برداری کشاورزی آنان بوده است، صرف‌نظر از اینکه در شهر یا آبادی محل سکونت خود نیز دارای بهره‌برداری کشاورزی باشند یا نباشند ،بهره‌بردار غیر ساکن نامیده شـده و در این گروه قرار گرفته‌اند. بدیهی اسـت که همین بهره‌برداران اگر در محل سـکونت خود نیز دارای بهره‌برداری کشاورزی باشند، در آنجا در گروه خانوارهای معمولی ساکن (بهره‌بردار) قرار گرفته‌اند.

–  خانوار معمولی غیر ساکن
بهره‌بردارانی که در زمان اجرای سرشماری با کلیه اعضای خانوار در حال کوچ بوده‌اند و مأموران سرشماری آنان را در محلی غیر از محدودی آبادی یا شهر محل سکونت، شناسایی کرده و به اعتبار دارا بودن تعدادی دام متحرک، در همانجا سرشماری شده‌اند، در این گروه قرار گرفته‌اند.

–    شرکت رسمی/ مؤسسه عمومی
تمامی شرکتهای رسمی و مؤسسات عمومی (اشخاص حقوقی) دارای بهره‌برداری کشاورزی در این گروه قرار گرفته و در هر آبادی یا شهری که دارای فعالیت کشاورزی بوده‌اند، شناسایی و فهرست می‌شوند.

–  اراضی کشاورزی
منظور، زمین‌های دایر کشاورزی است که شامل اراضی زراعی و باغ و قلمستان می‌شود.

اراضی کشاورزی آبی:
آن قسمت از اراضی کشاورزی است که کشاورزی انجام شده در آن آبیاری می‌شود.

اراضی کشاورزی دیم
آن قسمت از اراضی کشاورزی است که کشاورزی انجام شده در آن آبیاری نمی‌شود و آب مورد نیاز برای رشد گیاه از طریق نزولات آسمانی تأمین می‌شود.

اراضی زراعی
منظور زمین‌هایی است که به فعالیت زراعت اختصاص یافته است. بنا بر این شامل اراضی بایر و باغ و قلمستان نمی‌شود. زمین‌های زیرکشت گیاهان سالانه و آیش، مجموعاً اراضی زراعی را تشکیل می‌دهند.

زیر کشت
آن قسمت از اراضی زراعی است که به منظور برداشت در سال زراعی  1403-1402 در این دوره یا قبل از آن زیر کشت رفته باشد.

آیش

منظور آن قسمت از اراضی زراعی است که در تناوب کشت قرار دارد ولی برای برداشت در سال زراعی 1403-1402 زیرکشت نرفته است.

باغ و قلمستان
آن بخش از اراضی کشاورزی است که در زمان سرشماری زیر کشت نباتات دائمی به صورت کاشت مجتمع قرار داشته است.

باغ
زمینی است در فضای باز که در آن کشت و کار درختان مثمر به صورت مجتمع (کاشت مجتمع) انجام شده باشد. بدیهی است حیاط منازل حاشیه مزارع و… که گاهی اوقات این نوع درختان در آن‌ها به تعداد کم یا به صورت پراکنده کاشته می‌شود، باغ محسوب نمی‌شود. خزانه و نهالستان این نوع گیاهان نیز تحت عنوان باغ منظور می‌شود.

قلمستان
زمینی است در فضای باز که در آن صنوبر، تبریزی سپیدار، کبوده، شالک، پده، اشن، انواع اکالیپتوس و نظایر آن با هدف بهره‌برداری از تنه یا شاخه آن به صورت مجتمع کاشته شده باشد. خزانه و نهالستان این نوع درختان نیز در این‌جا منظور می‌شود.

کاشت مجتمع
در این‌جا منظور نوعی کاشت است که درخت یا درختچه‌ها به صورت منظم و طبق قاعده کاشته شده باشند. کاشتی که در آن گیاهان فوق بدون نظم و قاعده ولی با تراکم کافی کشت شده باشند، به نحوی که بتوان مساحت اختصاص یافته به آن را تعیین کرد نیز کاشت مجتمع محسوب می‌شود. کاشت مجتمع شامل کاشت ساده و کاشت مخلوط است.

کاشت مجتمع ساده (تک محصولی)
نوعی کاشت مجتمع است که در آن فقط یک نوع گیاه دائمی کاشته شده و اصطلاحاً تک‌محصولی باشد. مانند باغی که در آن فقط انگور کاشته شده است. باغی را که به‌منظور بهره‌برداری از یک محصول خاص احداث شده ولی در بین درختان یا در اطراف آن تعداد کمی از سایر انواع درختان کاشته شده باشد، آن باغ را به صورت کاشت ساده (تک‌محصولی) منظور کنید.

کاشت مخلوط (چندمحصولی)
نوعی کاشت مجتمع است که در آن بیش از یک نوع گیاه دائمی به صورت مخلوط کاشته شده است به نحوی که تعیین مساحت هر یک از گیاهان مقدور نیست. مانند باغی که در آن سیب، گلابی و آلو به صورت مخلوط کاشته شده است.

کاشت پراکنده
عبارت است از کاشت انواع گیاهان دائمی در زمین‌های بهره‌برداری، حیاط منازل، کنار نهرهای آب و نظایر آن.

گیاه دائمی مثمر
منظور درخت یا درختچه‌ای است که کاشت آن به‌منظور برداشت میوه، برگ، گل یا هر نوع محصول دیگری غیر از چوب، انجام می‌گیرد. با این تعریف، بوته چای، توت نوغان، گل محمدی و … نیز علاوه بر درختان میوه (مانند پرتقال، هلو، انگور) جزو گیاهان دائمی مثمر طبقه‌بندی می‌شوند.

گیاه دائمی غیر مثمر
منظور درختی است که محصول اصلی آن چوب است (مانند تبریزی و سپیدار).

اقلام آماری: اطلاعات مورد جمع‌آوری از پرسشنامه بهره‌برداری  کشاورزی

  اطلاعات بهره بردار  :
  •  نوع بهره‌برداری: اختصاصی، شریکی یا حقوقی (شرکت رسمی یا مؤسسه عمومی)
             • مشخصات بهره‌بردار: نام، شماره ملی بهره بردار، سن، جنس، میزان سواد و تحصیلات
             •  نشانی و تلفن: آدرس، شماره تلفن ثابت و شماره تلفن همراه
 ۱-    اراضی کشاورزی   
            •    کاربری اراضی کشاورزی به تفکیک اراضی کشت محصولات سالانه و دائمی

۲–    محصولات سالانه (زراعت)
          •    مساحت اراضی زراعی (به تفکیک زیر کشت و آیش / آبی و دیم)
          •    سیستم آبیاری تحت فشار
          •    فهرست گیاهان زراعی و سطح کاشت آن‌ها (به تفکیک آبی و دیم)

۲-    محصولات دائمی (باغداری)
        •    مساحت باغ و قلمستان به تفکیک ساده و مخلوط،
        •    سیستم آبیاری تحت فشار
        •    فهرست گیاهان دائمی و تعداد درخت آن‌ها (به تفکیک ساده، مخلوط و پراکنده)

۴-    پرورش دام
                •    تعداد انواع دام سبک  (گوسفند و بز) و دام سنگین (گاو، گاومیش و شتر) به تفکیک ماده و نر
                •    عضویت خانوار در جامعه عشایر کوچنده  
 
۵-    مساحت گلخانه ها و نوع فعالیت گلخانه ای به تفکیک سالانه و دائمی و زینتی

۶-    مساحت استخرهای پرورش ماهی و میگو و نوع فعالیت به تفکیک ماهیان سردابی، گرمابی و میگو خوراکی

۷-    فهرست واحد‌های دارای پرورش زنبور عسل و تعداد کندوی فعال

۸-    فهرست واحد‌های دارای پرورش کرم ابریشم و تعداد جعبه تخم نوغان

۹-    فهرست واحد‌های دارای پرورش طیور به روش سنتی و تعداد آنها

• بهنگام سازی  فهرست نام و نشان بهره‌برداران کشاورزی در شهرها و آبادی‌ها با استفاده از منابع داده‌ای اداری
•  برآورد سطح کاشت گندم و جو به دو روش استفاده از سنجش از دور و آمارگیری نمونه‌ای
•  ایجاد ثبت پایه‌ی جمعیت عشایر کوچنده‌ی کشور

• راهنمای مأمور سرشماری عمومی کشاورزی 1403

• سهم و رتبه استان‌ها بر اساس متغیرهای مهم بخش کشاورزی ۱۴۰۲
• مروری بر آمارهای رسمی بخش کشاورزی در ایران

داده‌های تصویری